Historia Szkoły

Historia rozwoju szkoły rolniczej w Szprotawie jest w dużej mierze podobna do rozwoju wielu placówek oświatowych w Polsce, a szczególnie na Ziemiach Zachodnich po zakończeniu działań wojennych. Wiele szkół powstało w latach 1945-48. Był to najtrudniejszy, pionierski okres rozwoju oświaty na Ziemiach Zachodnich. Na ten okres przypada początek działalności szkoły, która obecnie rozwinęła się do rangi centrum kształcenia ustawicznego. Początki szkoły związane były z sytuacja wówczas panującą, ze stopniowa stabilizacją życia kraju, z jego rozwojem społecznym i gospodarczym.

Oczywista stała się konieczność tworzenia podstaw do kształcenia wykwalifikowanych kadr dla potrzeb gospodarki narodowej.

Wychodząc naprzeciw tylu potrzebom władze polityczne i administracyjne podjęły decyzję o powołaniu do życia szkoły rolniczej w Szprotawie.

W latach 1946-48 działała w Szprotawie Państwowa Szkoła Przysposobienia Rolniczego. O trudnych początkach szkoły tak pisze jej pierwszy kierownik mgr Adolf Raczuń: „Stan szkoły był opłakany. Nie było żadnej kancelarii i żadnych dokumentów. Stan uczniów: zapisanych – 30, uczęszczających (rozmaicie) od 3 do 10, w zależności od pogody i dobrej woli. Nie wierzyłem, że podobny twór może istnieć. A jednak tak było” (kronika szkoły).
Szkoła Przysposobienia Rolniczego, nie miała własnych samodzielnych pomieszczeń, mieściła się w budynku ówczesnego gimnazjum przy Placu Ewangelickim. Na cele oświaty rolniczej od dnia 1 lutego 1948 r. przeznaczone zostały budynki przy ulicy Kolejowej.

Podobnie jak inne szkoły na terenie Ziem Zachodnich, szprotawska rozpoczynała swój start w bardzo trudnych warunkach. Brak było typowych budynków szkolnych, pomocy naukowych, fachowych książek, kwalifikowanych nauczycieli, gospodarstwa szkolnego itp. Jeszcze w 1948 r. powstał w Szprotawie Społeczny Komitet Budowy Liceum Rolniczego, który rozprowadził wśród miejscowej ludności specjalne cegiełki na sumę ponad 2 min złotych. Za uzyskane w ten sposób pieniądze adaptowano po przeprowadzeniu niezbędnych remontów, przekazane na cele oświaty rolniczej, budynki poniemieckie wraz z gospodarstwem szkolnym.

Władze wojewódzkie we Wrocławiu widząc wielki wysiłek nauczycieli i młodzieży oraz poparcie dla szkoły ze strony władz powiatowych nie tylko zaniechały planów likwidacji szkoły, ale zaczęły jej udzielać coraz większej pomocy finansowej.

Równocześnie z działaniem Szkoły Przysposobienia Rolniczego miejscowe władze czyniły starania o zmianę profilu szkoły i powołanie gimnazjum rolniczego. Znalazło to wyraz w uchwale Powiatowej Rady Oświaty Rolniczej i wniosku Prezydium Powiatowej Rady Narodowej z dnia 26.04.1948 r. Starania przyniosły pożądany skutek. Zarządzeniem Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia 03.07.1948 r. powstało w Szprotawie Państwowe Liceum Rolnicze, realizujące 3-letni program nauczania. Tym samym uległa likwidacji Szkoła Przysposobienia Rolniczego.

Powstanie szkoły rolniczej typu średniego przysporzyło nowych trudności. Głównie dotyczyły one bazy dydaktycznej. Brakowało bowiem wówczas wszystkiego: odpowiednich sal lekcyjnych, pomocy naukowych, podręczników, a nawet przyborów do pisania. Dzięki pomocy nauczycieli, ich zaangażowaniu, umiejętności przekazywania swojego zapału uczniom, szkoła istniała i rozwijała się. Z początkiem 1949 r. dla Liceum Rolniczego przekazane zostały budynki przy ul. M. Kopernika (wówczas Roli-Żymierskiego później K. Marksa). Wymagały one adaptacji, remontów, dostosowania do specyficznych potrzeb szkoły. Należy z uznaniem podkreślić, że obok pracy w dostosowywaniu budynków do potrzeb szkolnych, sprawnie przebiegał proces nauczania i wychowania.

W roku 1951 przedłużony został okres nauczania w liceum o jeden rok. Wprowadzony został czteroletni okres nauczania, w związku z czym w 1951 r. nie było matury, a uczniowie klasy trzeciej otrzymali promocje do klasy czwartej. Pierwszy egzamin dojrzałości przeprowadzony został w roku 1952. Pomyślnie zdało egzamin 24 uczniów

Rok szkolny 1952/53 przyniósł kolejne zmiany w strukturze organizacyjnej szkoły. Nastąpiło przemianowanie Liceum Rolniczego na Państwowe Technikum Rolnicze. Wprowadzenie kolejnych zmian w strukturze organizacyjnej szkoły oznaczało w praktyce zwiększenie jej znaczenia w środowisku, co z kolei mobilizowało wszystkich pracowników i młodzież do wytężonej pracy nad stworzeniem jak najlepszych warunków pracy i nauki. Społecznym wysiłkiem przeprowadzono dalsze remonty, pracowano nad zagospodarowaniem terenu, zgromadzono pomoce naukowe.

Rok szkolny 1957/58 był rokiem jubileuszowym. Mijało 10 lat działalności Państwowego Technikum Rolniczego. Już wtedy szkoła mogła poszczycić się poważnymi osiągnięciami dydaktycznymi i wychowawczymi. Do roku pierwszego jubileuszu ukończyło szkołę około 500 absolwentów, którzy piastowali niejednokrotnie odpowiedzialne stanowiska w życiu gospodarczym i społecznym Ziemi Lubuskiej. Kierownictwo szkoły wyszło jednak z założenia, że za wcześnie jeszcze na uświetnianie skromnego jubileuszu specjalnymi uroczystościami. Obeszło się wiec bez nadawania rozgłosu, bez zjazdu absolwentów itp

Głównym zadaniem, jakie stanęło przed kadrą pedagogiczną pod koniec lat pięćdziesiątych, była organizacja pracowni przedmiotowych. Z uwagi na charakter szkoły w pierwszej kolejności powstały gabinety do nauczania przedmiotów zawodowych. W ówczesnym systemie organizacyjnym szkoły istniały tzw. działy: dział uprawy roślin, dział hodowli zwierząt, dział mechanizacji rolnictwa oraz dział sportowy.

Powstały wówczas gabinety uprawy roślin, hodowli zwierząt, mechanizacji rolnictwa. Gabinety stopniowo nabierały charakteru pracowni specjalistycznych. Gromadzono w nich pomoce naukowe,  niezbędne w procesie nauczania.

Rok 1962. Stare budynki groziły zawaleniem, pobyt w nich był niebezpieczny. Po raz drugi władze miejskie z powodu braku pieniędzy na kapitalne remonty planowały zamknąć placówkę. Tą rozpaczliwą dla szkoły sytuację opisuje kronikarz szkolny: „Rok szkolny 1962/63 był ciężkim dla technikum rokiem. Nie otrzymaliśmy w ogóle pieniędzy na kapitalne remonty, a wiadomo, że budynki są nietypowe i wymagają ciągłych remontów. Z tych względów przerwany został remont internatu męskiego, rozpoczęty w roku 1963 oraz z winy firmy prowadzącej przebudowę sali gimnastycznej, zostały przerwane prace przy wyżej wymienionym obiekcie. W tej sytuacji Rada Pedagogiczna powzięła decyzję przekazania sali gimnastycznej Powiatowemu Komitetowi Kultury Fizycznej
Wobec tego pozostała tylko jedna możliwość: wszczęto natychmiast starania u władz zwierzchnich o budowę nowego ośrodka technikum w Szprotawie w oparciu o przejęcie gospodarstwa PGR Henryków, gdyż nasze obecne gospodarstwo nie stwarza nam ze względu na położenie w mieście – warunków rozwojowych. Praca ta została z całą energią podjęta przez Radę Pedagogiczną. W wyniku podjętej pracy władze zwierzchnie przestały mówi? o likwidacji Technikum w Szprotawie a nawet wyszły z inicjatywą konieczności budowy nowego technikum. Pierwsze starania o budowy nowej szkoły rozpoczął jej ówczesny dyrektor mgr inż. Julian Pietroń.

W roku 1963 obchodzono kolejny jubileusz. Była to 15-ta rocznica istnienia szkoły. W dniach 29-30 .VI. 1963 r. odbył się I zjazd absolwentów, w którym uczestniczyło 100 byłych uczniów technikum. W uroczystości uczestniczyli przedstawiciele władz politycznych i administracyjnych szczebla powiatowego i wojewódzkiego. Podniosłym akcentem zjazdu było uroczyste przekazanie sztandarów. Pierwszy sztandar ufundowany został szkole przez jej absolwentów, natomiast drugi, dla szkolnej organizacji ZHP, ufundowany przez Komitet Rodzicielski.
Uroczystości jubileuszowe z okazji 15-lecia szkoły były wyraźnym podkreśleniem aktywnej obecności szkoły na mapie szkolnictwa lubuskiego. Dynamicznie rozwijające się rolnictwo wymagało nowych zastępów młodych wykwalifikowanych kadr. Zainteresowanie młodzieży szkołą było ogromne. W latach wyżu demograficznego do klas pierwszych zgłaszało się ponad dwustu kandydatów, z których tylko ok. 40-tu mogło być przyjętych. Trudności lokalowe uniemożliwiały wyjście naprzeciw aktualnym potrzebom. Ponadto stare mury wymagały częstego remontu. Istniało nawet pewne zagrożenie bezpieczeństwa. Za mało było pomieszczeń, aby organizować w pełni nowoczesną bazę dydaktyczną.
Wrzesień 1973 roku młodzież i pracownicy Technikum Rolniczego powitali już w nowej szkole. Przejęcie nowego obiektu nie oznaczało bynajmniej, że zakończyły się rozliczne trudności, z jakimi borykano się. Należało wyposażyć szkołę w nowy sprzęt, zaopatrzyć we wszystkie urządzenia, meble, pomoce naukowe. Należało przede wszystkim uporządkować teren wokół szkoły, który po zakończeniu prac budowlanych przypominał wielohektarowe rumowisko.

I znów jak przed laty, włożona została ogromna praca młodzieży w urządzenie szkoły. W dniu 14.10.1973 r. , w dwusetna rocznicę powołania pierwszego w świecie ministerstwa oświaty – Komisji Edukacji Narodowej, odbyło się uroczyste otwarcie nowych obiektów szkoły. Podczas uroczystości nadane zostało szkole imię Komisji Edukacji Narodowej. Aktem tym podkreślone zostały zasługi szkoły w całokształcie pracy dydaktycznej, wychowawczej i ideowej. Nowo wybudowane obiekty Technikum Rolniczego stały się jedną z reprezentacyjnych placówek oświatowo-wychowawczych w woj. zielonogórskim.
Złożyły się na to nie tylko nowe budynki, ale też nowoczesne wyposażenie, wysoko wykwalifikowana kadra i coraz lepsza organizacja pracy z młodzieżą. Praktyczną naukę zawodu odbywała młodzież w warsztatach i w szkolnym gospodarstwie. Lata 1978-96 w historii szkoły, to okres stabilizacji pozycji Zespołu Szkół Rolniczych w szkolnictwie rolniczym województwa zielonogórskiego. Wielokrotne oceny nadzoru pedagogicznego potwierdzały wysoki rangę szkoły. Ustabilizowana i doświadczona kadra pedagogiczna potrafiła sprostać coraz wyższym wymaganiom „nowych czasów” i właściwie realizować założenia dydaktyczne i wychowawcze.
W lutym 1981 r. dyrektorem szkoły został mgr inż. Zdzisław Olechno. Od 1 stycznia 1999 roku decyzją Ministra Rolnictwa powołano Zespół Szkół Rolnicze Centrum Kształcenia Ustawicznego im. Komisji Edukacji Narodowej. Dla całego regionu południowo-zachodniego Ziemi Lubuskiej i ościennych powiatów woj. dolnośląskiego był to ośrodek doskonalenia zawodowego w kierunkach rolniczych.

27 marca 2000 w ZS RCKU utworzono siedzibę studiów zaocznych na Wydziale Biologii i Hodowli Zwierząt i Wydziale Rolniczym Akademii Rolniczej we Wrocławiu, jednakże ze względu na brak chętnych w roku 2005 zrezygnowano z prowadzenia oddziału zamiejscowego. W roku 2002 w Zespole Szkół RCKU powołano liceum profilowane o profilu kształtowanie środowiska oraz liceum ogólnokształcące sportowe, natomiast rok później rozpoczęto kształcenie w liceum profilowanym o profilu transportowo – spedycyjnym.

W roku 2002 szkoły ponad- podstawowe zostały przekształcone w szkoły ponadgimnazjalne i równocześnie organem prowadzącym stał się Powiat Żagański. W roku 2005 na dyrektora ZS RCKU został powołany mgr inż. Zbigniew Hałabura.

W styczniu 2005 roku szkoła otrzymała upoważnienie do zorganizowania etapu praktycznego egzaminu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe w zawodzie mechanik- operator pojazdów i maszyn rolniczych, a w roku 2007 otrzymała kolejne upoważnienie w zawodzie technik rolnik.

W ramach projektu współfinansowanego przez Europejski Fundusz Społeczny „Pracownie dla szkół” oraz „Wyposażenie w sprzęt komputerowy Centrów Kształcenia Ustawicznego i Centrów Kształcenia Praktycznego” szkole przekazano 60 komputerów z oprogramowaniem i osprzętem. Tak bogata baza umożliwiła rozpoczęcie kształcenia w zawodzie technik informatyk.

Zainteresowanie młodzieży było tak ogromne, że po ogłoszeniu naboru utworzono 2 oddziały w tym zawodzie.

Przystąpienie Polski do Unii Europejskiej przyczyniło się do znacznego rozwoju i modernizacji budynków szkoły. Z pozyskanych funduszy udało się wymienić stolarkę okienną i drzwiową, oddano do użytku nowoczesną kotłownię gazową wraz z kolektorami słonecznymi.

Z końcem 2007 roku szkoła uzyskała dofinansowanie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, w kwocie około 200 tyś. na zakup pomocy dydaktycznych niezbędnych do praktycznej nauki zawodu: mechanik – operator maszyn i urządzeń rolniczych i technik rolnik.

W roku 2008 szkoła została przekazana do prowadzenie Ministerstwu Rolnictwa i Rozwoju Wsi, stając się jedną z trzech tego typu placówek w woj. Lubuskim. Spowodowało to wyłączenie z Zespołu Szkół liceum profilowanego i technikum kształcącego w zawodzie technik informatyk, co spowodowało znaczne uszczuplenie liczby uczniów w szkole o 2/3. Po tych zmianach szkoła powróciła do kształcenia w zawodach właściwych dla Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Rozpoczęto kształcenie w dodatkowym zawodach: technik architektury krajobrazu, technik weterynarii, technik mechanizacji rolnictwa i technik żywienia i usług gastronomicznych kontynuując edukację w pozostałych zawodach rolniczych. Od tego momentu poszerzono ofertę edukacyjną tworząc Technikum Uzupełniające dla dorosłych.

Szkoła ciągle unowocześnia i modernizuje swoje pracownie i obiekty nie tylko z przyznanych jej subwencji ale także prowadząc szereg działalności usługowych. Nie bez znaczenia jest też rola obecnego organu prowadzącego, który zabiega o bazę dydaktyczną prowadzonych przez siebie szkół. Najnowszym nabytkiem stała się pracownia językowa.